ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

* ΑΚΜΗ

Είναι μια φλεγμονή των σμηγματογόνων αδένων στο πρόσωπο και στο σώμα, όπου δημιουργούνται σπυριά με πύων και κύστες κατά την διάρκεια της εφηβείας. Σε πιο σοβαρές ακμές υπερτροφικές ουλές ακολουθούν τις πυώδεις κύστες. Είναι πιο σοβαρή στους άντρες παρά στις γυναίκες. Εμφανίζεται σε ηλικίες 10 – 17 ετών στις γυναίκες και 14 – 19 ετών στους άντρες. Μπορεί ακόμα να εμφανιστεί πρώτη φορά κατά την ηλικία των 25 ετών. Η νόσος παραμένει για εβδομάδες, μήνες ή χρόνια. Οι παράγοντες που την προκαλούν είναι ενδοκρινείς, το συναισθηματικό στρες καθώς και η πίεση που ασκείται στο δέρμα όταν ακουμπάμε το πρόσωπο στα χέρια. Είναι λανθασμένη η άποψη ότι οι σοκολάτες και οι λιπαρές τροφές προκαλούν ακμή. Η διατροφή παίζει ελάχιστο ρόλο στην αιτιοπαθογένεση της νόσου. Οι δερματικές βλάβες της ακμής είναι μια σύνθετη επίδραση ορμονών(κυρίως ανδρογόνων ) και βακτηριδίων. Τα ανδρογόνα διεγείρουν τους σμηγματογόνους αδένες οι οποίοι παράγουν μεγάλες ποσότητες σμήγματος. Τα βακτηρίδια περιέχουν ένζυμα που μετατρέπουν τα λιπίδια σε λιπαρά οξέα. Το σμήγμα μαζί με τα λιπαρά οξέα προκαλούν μια στείρα φλεγμονή στα σημεία που παράγεται το σμήγμα. Οι αδένες διευρύνονται τόσο που τα τοιχώματά τους μπορεί να σπάσουν και το περιεχόμενό τους δηλαδή σμήγμα, λιπίδια και λιπαρά οξέα να εισέλθουν στο δέρμα προκαλώντας φουσκάλες με πύων. Εάν σπάσουν και αυτές οι φουσκάλες δημιουργούνται ουλές στο δέρμα. Θεραπευτικά χρησιμοποιούνται τοπικά αντιβιοτικά χωρίς όμως να καταφέρνουν να αναστρέψουν την πορεία της νόσου. Μακροχρόνια η τοπική θεραπεία στην ακμή προκαλεί ψευδοόγκους στον εγκέφαλο(καλοήθεις ενδοκράνιες διογκώσεις). Επίσης στο 25% των ασθενών που κάνουν την αντιβιοτική θεραπεία εμφανίζουν αυξημένα Τριγλυκερίδια στο αίμα. Το 15% αυξημένες λιποπρωτείνες και το 7% αυξημένη χοληστερίνη. Όλα αυτά αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων. Εάν τα τριγλυκερίδια αυξηθούν πάνω από το όριο των 800 ng/dl τότε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος πανκρεατίτιδας. Ηπατοτοξικότητα εμφανίζεται στο 15% των ασθενών. Σε κάποιους ασθενείς εμφανίζεται παροδική τύφλωση την νύχτα. Για τον λόγο αυτό οι ασθενείς που υποβάλλονται σε αυτήν την θεραπεία συστήνεται να μην οδηγούν την νύχτα.

Η ομοιοπαθητική ακριβώς επειδή ισορροπεί το ενδοκρινικό σύστημα και ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα θεραπεύει την ακμή σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και μάλιστα χωρίς παρενέργειες. Το αποτέλεσμα της ομοιοπαθητικής είναι φανταστικό, αφού το δέρμα αποκαθίσταται πλήρως χωρίς τίποτα να θυμίζει τις πυώδεις φλύκταινες της ακμής.

*ΑΤΟΠΙΚΗ ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ

Είναι μια χρόνια φλεγμονώδης δερματίτιδα με φαγούρα και συνήθως συνδυάζεται με άσθμα, αλλεργική ρινίτιδα και έκζεμα. Εμφανίζεται στους 2 πρώτους μήνες της ζωής και είναι ελαφρώς πιο συχνή στους άντρες παρά στις γυναίκες. Η αθεράπευτη ατοπική δερματίτιδα επιμένει για μήνες ή για χρόνια. Τα συμπτώματα γίνονται πολύ έντονα μετά από στρες, κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, κατά τις μέρες της περιόδου, όταν υπάρχουν θυρεοειδικές διαταραχές, σε εύκρατα κλίματα (χειροτερεύουν τον χειμώνα και καλυτερεύουν το καλοκαίρι), μάλλινα υφάσματα, και όταν το δέρμα έρχεται σε άμεση επαφή με τις κουβέρτες. Στο δέρμα δημιουργούνται ερυθεματώδεις φουσκάλες, οίδημα και κρούστες. Στις χρόνιες καταστάσεις δημιουργούνται σκασίματα στις παλάμες των χεριών και στις πατούσες των ποδιών, αλωπεκία (απώλεια των μαλλιών) και περιοφθαλμικός χρωματισμός. Η νόσος ανευρίσκεται πιο συχνά στον λαιμό, στα ματόκλαδα, στο μέτωπο, στον καρπό, στα χέρια και στις πατούσες. Στους περισσότερους ασθενείς η νόσος επιμένει για 15-20 χρόνια ενώ συνυπάρχει το άσθμα και η αλλεργική καταρροή. Στους ασθενείς που είναι ευαίσθητοι σε αλλεργιογόνα η νόσος μπορεί να φουντώσει. Η φαρμακευτική θεραπεία γίνεται με τοπικά κορτικοστεροειδή, τοπικά αντιβιοτικά, αντιισταμινικά, ενυδάτωση του δέρματος με λάδια μπάνιου. Όλα τα παραπάνω φαρμακευτικά σκευάσματα σκοπό έχουν να καταπιέσουν την δερματική εκδήλωση της νόσου σε πιο βαθιά στρώματα του οργανισμού. Επειδή όμως η νόσος είναι μια δερματική εκδήλωση, με αυτόν τον τρόπο θεραπείας γίνονται πολύ συχνές και έντονες υποτροπές, χωρίς η νόσος να βελτιώνεται ποτέ.

Η ομοιοπαθητική (ακριβώς επειδή η νόσος έχει δερματική εκδήλωση) θεραπεύει πλήρως την ατοπική δερματίτιδα και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρόνο. Αφού πάρει ομοιοπαθητικό φάρμακο ο ασθενής για λίγες ώρες τα δερματικά συμπτώματα γίνονται πιο έντονα(ομοιοπαθητική αντίδραση). Με αυτήν την θεραπεία το ανοσοποιητικό σύστημα το οργανισμού δυναμώνει και γίνεται πια ικανό να νικήσει την νόσο και μάλιστα σύντομα. Παράλληλα θεραπεύεται όχι μόνο η δερματική νόσος αλλά οτιδήποτε την συνοδεύει όπως άσθμα, αλλεργίες, αλωπεκία.

* ΠΕΡΙΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ

Είναι μια ενοχλητική δερματίτιδα των νεαρών γυναικών που χαρακτηρίζεται από κοκκινωπές φουσκάλες που συχνά συγκλίνουν και δημιουργούν μια φλεγμονώδη πλάκα γύρω από το στόμα και γύρω από τα μάτια. Η δερματίτιδα αυτή προκαλεί κνησμό, κάψιμο και διαρκεί για εβδομάδες ή μήνες. Η χημική θεραπεία γίνεται με κορτικοστεροειδή και αντιβιοτικά καταπιέζοντας την νόσο χωρίς ποτέ να την θεραπεύουν.

Η ομοιοπαθητική θεραπεύει πλήρως την δερματίτιδα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα απλά ενδυναμώνοντας το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού.

*ΑΛΩΠΕΚΙΑ

Είναι η περιοχική απώλεια των μαλλιών γύρω από οβάλ περιοχές του δέρματος του κρανίου χωρίς καμιά εμφανή φλεγμονή. Ολική αλωπεκία είναι η απώλεια όλων των μαλλιών καθώς και των φρυδιών. Καθολική αλωπεκία είναι το τελικό στάδιο της περιοχικής αλωπεκίας με απώλεια όλων των τριχών του σώματος. Παρόλο που η αιτιογέννηση της αλωπεκίας είναι άγνωστη, θεωρείται πλέον βέβαιο ότι πρόκειται για αυτοάνωση νόσο. Είναι πιο συχνή στους άντρες κάτω των 25 ετών παρά στις γυναίκες. Η συχνότητα αντρών γυναικών είναι 2 : 1. Πολύ συχνά σε αυτούς τους ασθενείς βρίσκουμε εκτός από την αλωπεκία θυρεοειδίτιδα hashimoto ή μυασθένεια. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει χημική θεραπεία ικανή να σταματήσει την αλωπεκία. Τα κορτικοειδή και τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα.

Η ομοιοπαθητική σταματάει το φαινόμενο της αλωπεκίας, αφού ισχυροποιήσει το αμυντικό σύστημα του οργανισμού. Με αυτόν τον τρόπο σταματάει η παραγωγή αντισωμάτων και κατ’επέκταση θεραπεύεται η αυτοάνωση διαδικασία. Όταν συμβαίνει αυτό και εφόσον δεν έχουν καταστραφεί ανεπανόρθωτα οι ρίζες των μαλλιών, το φαινόμενο αναστρέφεται και τα μαλλιά δυναμώνουν και ξαναφουντώνουν.

* ΧΡΟΝΙΑ ΦΛΕΒΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ

Η χρόνια φλεβική ανεπάρκεια προκύπτει από την αυξημένη πίεση των φλεβών λόγω της ανικανότητας του φλεβικού αίματος να επιστρέψει στην καρδιά. Το αποτέλεσμα είναι οίδημα, δερματίτιδα, ίνωση του δέρματος της κνήμης και τελικά ουλοποίηση. Η νόσος είναι πιο συχνή στις γυναίκες 30-40 ετών παρά στους άντρες. Οι ασθενείς αυτοί χειροτερεύουν στην όρθια στάση και καλυτερεύουν με το περπάτημα. Σε αυτήν την νόσο καταστρέφονται οι βαλβίδες των φλεβών που φυσιολογικά προωθούν το αίμα προς τα επάνω(δηλαδή αντίθετα προς την δύναμη της βαρύτητας). Ίνωση δημιουργείται στον χώρο γύρω από τις φλέβες προκαλώντας έτσι σκλήρυνση και απόφραξη ακόμα και των λεμφαδένων. Η περιαγγειακή ίνωση προκαλεί ελαττωμένη τροφοδοσία αίματος στην επιδερμίδα. Αυτό έχει σαν συνέπεια την δημιουργία ελκών στην επιδερμίδα. Η νοσοκομειακή θεραπεία γίνεται με σκληροθεραπεία, δηλαδή ενίεται ένας σκληρυντικός παράγοντας όπως το τετρακυκλικό σουλφίδιο με σκοπό να δημιουργηθούν καινούργιοι φλεβικοί κλάδοι. Η μέθοδος αυτή εγκυμονεί πολλούς κινδύνους στην υγεία της γυναίκας αλλά και στην καλύτερη περίπτωση η νόσος επανεμφανίζεται σε μία 5ετία. Ακόμα και αν ο ασθενής αποφασίσει να χειρουργηθεί η νόσος επανεμφανίζεται ξανά μετά την επέμβαση.

Ο συνδυασμός όμως ρεφλεξολογίας και βελονισμού δίνει σημαντικά αποτελέσματα στην φλεβική ανεπάρκεια των κάτω άκρων και αυτό γιατί είτε με την μία μέθοδο είτε με την άλλη διεγείρουμε τον εγκέφαλο με ερεθίσματα στα οποία ο εγκέφαλος απαντάει θεραπευτικά μέσω του συμπαθητικού και παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος. Το σημαντικότερο είναι πως η θεραπεία είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη.

ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΔΕΡΜΑΤΟΠΑΘΕΙΑ

Πρόκειται για ατροφικές καφεοειδείς βλάβες στο πρόσθιο τμήμα των κάτω άκρων. Συνήθως συνοδεύονται από μικροαγγειοπάθεια. Σε αυτήν την δερματοπάθεια συμμετέχουν τα μικρά αρτηρίδια και φλεβίδια που χαρακτηρίζονται από πάχυνση των κυττάρων τους. Πολλές φορές εμφανίζεται με την χαρακτηριστική κλινική εικόνα του ερεζίπελα. Στα τελικά στάδια εμφανίζεται ως ισχαιμία, γάνγραινα και ουλοποιημένος ιστός.

Αυτήν η δερματοπάθεια αντιμετωπίζεται συνολικά με ομοιοπαθητική ως σακχαρώδης διαβήτης. Όταν ρυθμιστούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα θεραπεύονται και οι δερματοπάθειες. Τοπικά τοποθετούνται βελόνες για να αυξηθεί η αιμάτωση και να αποφευχθεί η γάνγραινα.

ΟΥΡΤΙΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΓΓΕΙΟΟΙΔΗΜΑ

Πρόκειται για οιδηματώδεις κύστες και πλάκες που συνήθως προκαλούν κνησμό. Το 15% ως και το 23% του πληθυσμού αναπτύσσουν αυτήν την δερματίτιδα κατά την διάρκεια της ζωής τους. Η χρόνια ουρτικάρια εμφανίζεται γύρω στο 25% του πληθυσμού. Υπεύθυνοι παράγοντες αυτής της δερματίτιδας είναι το κρύο, οι ακτίνες του ήλιου καθώς και μερικές τροφές όπως γάλα, αυγά, γλυκά, καρύδια, παξιμάδια. Η θεραπεία γίνεται με ασπιρίνη, αποκλειστές Η1, και κορτιζονούχα. Όμως οι θεραπείες αυτές δημιουργούν συχνά υποτροπές και η νόσος δεν αποκαθίσταται ποτέ μόνιμα.

Η ομοιοπαθητική θεραπεύει πλήρως και μόνιμα την ουρτικάρια. Αυτό φυσικά επιτυγχάνεται με την ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος το οποίο με την ομοιοπαθητική γίνεται ισχυρό αποβάλλοντας την νόσο από το δέρμα.

ΕΡΠΗΤΑΣ ΖΩΣΤΗΡΑΣ

Είναι μια οξεία δερματολογική διαταραχή η οποία προκαλείται από την επαναδραστηριοποίηση του ιού varicella zoster και χαρακτηρίζεται από μονόπλευρο πόνο, εξανθήματα με την μορφή κύστεων ή φουσκαλών που περιορίζονται στο δερματόμερο που νευρώνεται από το αντίστοιχο αισθητικό γάνγλιο. Εμφανίζεται ηλικιακά κατά 66% πάνω από την ηλικία των 50 και κατά 5% κάτω από την ηλικία των 15 ετών. Ο ιός περνάει από το δέρμα στα αισθητήρια νεύρα και ταξιδεύει μέχρι τα αισθητήρια γάνγλια όπου και εγκαθίσταται σε μια λανθάνουσα κατάσταση. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα κάποια στιγμή αποδυναμωθεί, τότε ταξιδεύει αντίστροφα κατά μήκος του αισθητήριου νεύρου προκαλώντας δερματικό πόνο με βλάβες στο δέρμα. Ο πόνος φυσικά προηγείται των δερματικών βλαβών. Τα συμπτώματα μπορούν να εμφανιστούν σε αυχενικά, θωρακικά και οσφυϊκά δερματόμερα. O ξενιστής ιός ανταγωνίζεται το ανοσοποιητικό σύστημα και αναδύεται στο δέρμα σε διάστημα 2-3 εβδομάδων. Ουλοποιήσεις στο δέρμα μπορεί να εμφανιστούν 1 μήνα μετά το εξάνθημα κατά 60%, πόνος παραμένει κατά 24% στους 3 μήνες, ενώ στους 6 μήνες μετά το 13 % των ασθενών συνεχίζουν να πονούν. Χειρότερη δερματική εντόπιση είναι οι οφθαλμοί.

Θεραπευτικά γίνεται εμβόλιο το οποίο ελαττώνει την επανεμφάνιση της νόσου στον πληθυσμό. Χρησιμοποιούνται επίσης αντί-ιικά σκευάσματα, κορτικοστεροειδή και αντικαταθλιπτικά για τον πόνο.

Η ομοιοπαθητική διαφωνεί ριζικά με τον ανωτέρω τρόπο αντιμετώπισης της νόσου ο οποίος δεν οδηγεί παρά στις συχνές υποτροπές της. Η ομοιοπαθητική θεραπεύει πλήρως την νόσο ισχυροποιώντας το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς και καθιστώντας τον ιό ανενεργό. Η ομοιοπαθητική απελευθερώνει σταδιακά από τον πόνο και την δερματοπάθεια.

ΨΩΡΙΑΣΗ

Είναι μια κληρονομούμενη νόσος του δέρματος που προσβάλει το 1,5 με 2% του πληθυσμού και εμφανίζεται με πολλές κλινικές εκφράσεις αλλά η πιο χαρακτηριστική είναι η psoriasis vulgaris που εκδηλώνεται με πλάκες στο κρανίο, στους αγκώνες, στους βραχίονες, στην οσφυοισχυακή περιοχή, στα γόνατα, στα χέρια και στα πόδια. Επιδημιολογικά υπάρχουν δύο τύποι ψωριάσεως. Ο τύπος Ι (πρώιμη εκδήλωση) που εμφανίζεται κατά 75% στις γυναίκες 16 ετών και στους άντρες 22 ετών. Ο τύπος ΙΙ (αργοπορημένη εκδήλωση) που εμφανίζεται κατά 25% στους άντρες και στις γυναίκες ηλικίας 56 ετών. Κύριος προκλητικός παράγοντας της νόσου είναι τα ψυχικά τραύματα, τα φάρμακα όπως τα κορτικοειδή, η ιντερφερόνη, οι βήτα αποκλειστές. Οι δερματικές βλάβες εμφανίζονται με πόνο και διαρκούν συνήθως για μήνες, ή μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά με φαγούρα ειδικά στο κρανίο και στα γεννητικά όργανα. Στις αρθρώσεις εμφανίζεται πόνος με φλεγμονή, η γνωστή σε όλους ψωριασική αρθρίτιδα με συνωδά συμπτώματα αδυναμία και αίσθηση κρύου. Η ψωριασική αρθρίτιδα εμφανίζεται στο 10% των περιπτώσεων ψωρίασης χωρίς όμως να εμφανίζονται δερματικά εξανθήματα παρά μόνο ασύμμετρα οζίδια στις αρθρώσεις του καρπού και των δαχτύλων. Τελευταία έχει βρεθεί ότι υπεύθυνα της παθογένησης της νόσου είναι η καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος. Θεραπευτικά χρησιμοποιούνται κορτικοειδή, υδροκολοειδή, βιταμίνη D, ρετινοειδή και φωτοθεραπεία κυρίως για τις επιφάνειες της παλάμης.

Η ομοιοπαθητική θεραπεύει σταδιακά την νόσο ισχυροποιώντας το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Εάν δεν συνυπάρχουν άλλα νοσήματα ο ασθενής που κάνει ομοιοπαθητική βλέπει συνεχώς να ελαττώνονται μόνιμα μέσα στον χρόνο οι δερματικές ψωριασικές βλάβες. Η ωτοιατρική επίσης είναι θεραπευτική μέθοδος που δρα καταλυτικά στην ολοκληρωτική εξάλειψη της ψωρίασης. Η ωτοιατρική διαγνώσκει την συχνότητα του δέρματος που ανεπαρκεί και θεραπεύει εκπέμποντας την στο δέρμα . Τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά και με τις δύο μεθόδους.

• ΕΚΖΕΜΑΤΙΚΗ ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ

Είναι οξεία ή χρόνια φλεγμονή του δέρματος που προκαλείται από ένα χημικό ερέθισμα όπως ένα απολυμαντικό ή ένα αλλεργιογόνο δημιουργώντας μια υπερευαίσθητη αντίδραση. Πρόκειται για διαβρωτική δερματίτιδα όπου σχηματίζονται κύστεις, φουσκάλες και απολεπισμένες κρούστες. Η οξεία τοξική δερματίτιδα θεραπεύεται αυθόρμυτα εάν σταματήσει η δερματική επαφή του τοξικού παράγοντα. Η αλλεργική εκζεματική δερματίτιδα είναι μια ανοσοποιητική αντίδραση που απλώνεται και στους γύρω ιστούς με έντονη φαγούρα. Η θεραπεία γίνεται με κορτικοστεροειδή τα οποία προκαλούν συχνά υποτροπές της νόσου.

Η ομοιοπαθητική θεραπεύει πλήρως το έκζεμα απλούστατα ισχυροποιώντας το ανοσοποιητικό σύστημα . Το δέρμα παίρνει την φυσική του μορφή και η φαγούρα εξαφανίζεται.