* ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ

?ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Είναι μια χρόνια φλεγμονή των αρθρώσεων. Στην ρευματοειδή φλεγμονή γίνεται πολλαπλασιασμός και διάβρωση του αρθρικού χόνδρου και των υποκείμενων οστών. Η νόσος είναι πιο συχνή στις νεαρές γυναίκες παρά στους άνδρες. Εμφανίζεται στις αρθρώσεις συμμετρικά αλλά πιο συχνή εντόπιση έχουν οι μεταταρσοφαλαγγικές αρθρώσεις του ποδιού, οι μετακαρποφαλαγγικές αρθρώσεις του χεριού χωρίς να αποκλείεται η εμπλοκή άλλων αρθρώσεων. Ο ασθενής πονάει στις αρθρώσεις, κουράζεται εύκολα, χάνει βάρος και περιορίζει στο ελάχιστο τις κινήσεις του. Στις χρονίζουσες περιπτώσεις η ρευματοειδής αρθρίτιδα προκαλεί δυσμορφίες όπως το δάχτυλο <σφυρί>. Η θεραπεία γίνεται με ασπιρίνη ή άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα τα οποία όμως προκαλούν ως παρενέργεια γαστροεντερική αιμορραγία. Χρησιμοποιούνται επίσης στην θεραπευτική φαρέτρα τα άλατα του χρυσού, η πενικιλαμίνη και τα κορτικοειδή. Όλα τα ανωτέρω φάρμακα σκοπό έχουν να κατευνάσουν την έξαρση της νόσου χωρίς όμως να την θεραπεύουν ποτέ.

Η ομοιοπαθητική μπορεί να θεραπεύσει πλήρως τις περιπτώσεις της ρευματοειδούς αρθρίτιδας που όμως οι αρθρώσεις δεν έχουν παραμορφωθεί. Η διαδικασία της αποθεραπείας γίνεται σταδιακά. Δηλαδή σε πρώτη φάση ο ασθενής δεν πονάει ή πονάει λιγότερο. Σε δεύτερη φάση εμφανίζονται δερματικά εξανθήματα(ψωριασική αρθρίτιδα) γύρω από τις πληγείσες αρθρώσεις τα οποία μπορεί να συνοδεύονται ή όχι από φαγούρα. Στο τέλος βλέπουμε την βελτίωση των εργαστηριακών εξετάσεων οι οποίες είναι δείκτες μόνιμης ύφεσης της νόσου. Στην περίπτωση των παραμορφωμένων από την ρευματοειδή αρθρίτιδα αρθρώσεων, η ομοιοπαθητική σταματάει την περαιτέρω επιδείνωση της νόσου. Ελαττώνοντας τον πόνο, βελτιώνει την κινητικότητα και μειώνει την έξαρση της νόσου μειώνοντας την διόγκωση των αρθρώσεων.

? ΣΥΣΤΕΜΙΚΟΣ ΕΡΥΘΕΜΑΤΩΔΗΣ ΛΥΚΟΣ

Είναι μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή πολλών οργάνων, και παραγωγή αυτοαντισωμάτων που επιτίθενται στα όργανα του ίδιου του οργανισμού. Η νόσος προσβάλει ηλικίες από τα 13 ως τα 40 χρόνια. Είναι 10 φορές πιο συχνή στις γυναίκες παρά στους άνδρες. Οι ασθενείς αισθάνονται κουρασμένοι, χάνουν βάρος, έχουν αρθραλγίες κυρίως στις μικρές αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών. Η νόσος εμφανίζεται με δερματικά εξανθήματα, με επιπεφυκίτιδα, με κοιλιακά άλγη, υπέρταση, αιματουρία, πρωτεινουρία, αγγειακές βλάβες όπως η νόσος Raynaud που μακροχρόνια προκαλεί γάνγρενες. Φαρμακευτικά χρησιμοποιούνται τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, τα κορτικοειδή, τα ανθελονοσιακά(για δερματικές και μυοσκελετικές εκδηλώσεις) η αζαθιοπρίνη για ήπια νεφρική νόσο.

Η ομοιοπαθητική προσφέρει στον συστεμικό ερυθεματώδη λύκο ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού, με αποτέλεσμα την μείωση των φλεγμονών στα διάφορα όργανα, καθώς και την μείωση έως και την εξαφάνιση των αυτοαντισωμάτων. Μακροχρόνια μειώνονται οι αρθραλγίες, τα δερματικά εξανθήματα, οι υπέρταση και οι αγγειακές βλάβες. Ο ασθενής αισθάνεται δυνατός και αντιμετωπίζει την ζωή πιο θετικά.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ SJOGREN

Είναι χρόνια φλεγμονώδη αυτοάνωση διαταραχή που χαρακτηρίζεται από καταστροφή των εξωκρινών αδένων. Οι ασθενείς αυτοί υποφέρουν από ξηρότητα οφθαλμών, ελαττωμένη παραγωγή δακρύων και φωτοευαισθησία. Έχουν μεγάλη δυσκολία να φάνε ξηρή τροφή χωρίς να πιουν νερό και τα σάλια τους έχουν χάσει τις αντιμικροβιακές τους ιδιότητες. Η διάγνωση αυτής της νόσου γίνεται με βιοψία. Η θεραπεία αυτής της νόσου γίνεται με σκοπό να μετριαστούν οι επιπλοκές της ξηροφθαλμίας και της ξηροστομίας. Για την ξηροφθαλμία δίνονται τεχνητά δάκρυα. Η επιπλοκή της σταφυλοκοκκικής βλεφαρίτιδας αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά. Συμπερασματικά με τα χημικά φάρμακα αντιμετωπίζονται τα συμπτώματα της νόσου και όχι η ίδια η νόσος.

Με την ομοιοπαθητική αντιμετωπίζεται η νόσος στο σύνολό της. Δηλαδή μετά την λήψη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου, και εφόσον οι εξωκρινείς αδένες δεν έχουν καταστραφεί, βελτιώνεται η ξηρότητα του στόματος και των οφθαλμών. Σε περισσότερο καταπιεσμένους ασθενείς από κορτικοειδή θεραπεία το θεραπευτικό αποτέλεσμα ίσως φανεί μετά το 2ο-3ο ομοιοπαθητικό φάρμακο. Αυτό συμβαίνει επειδή σε πολύ καταπιεσμένους οργανισμούς χρειάζεται χρόνο για να αντιδράσει το ανοσοποιητικό σύστημα. Φυσικά καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα έχουμε όταν ο ασθενής επιλέξει να κάνει αποκλειστικά ομοιοπαθητική θεραπεία.

ΣΚΛΗΡΟΔΕΡΜΑ

Είναι διαταραχή που χαρακτηρίζεται από σφιχτό δέρμα και φαινόμενο Reynaud. Είναι μια γενικευμένη διαταραχή των μικρών αρτηριών και του συνδετικού ιστού που χαρακτηρίζεται από καταστροφή των αγγείων, εναπόθεση ινώδους ιστού στο δέρμα και στα εσωτερικά όργανα συμπεριλαμβανομένου και του γαστρεντερικού, των πνευμόνων, της καρδιάς και των νεφρών. Προσβάλει κυρίως τα παιδιά και την 3^η-4^η δεκαετία της ζωής. Η πιο χαρακτηριστική έκφραση αυτής της νόσου είναι το φαινόμενο Reynaud που προσδιορίζεται ως ωχρότητα και πόνος των δαχτύλων όταν εκτεθούν σε κρύο ή στρες. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του φαινομένου Reynaud είναι ο σπασμός και οι δομικές αλλαγές των αγγείων. Προσβάλει χέρια και πόδια, ενώ λιγότερο συχνά είναι τα αυτιά, η μύτη και η γλώσσα. Η διάρκεια των αλλαγών του χρώματος στο δέρμα των άκρων κυμαίνεται από μερικά λεπτά έως και ώρες. Όταν η κατάσταση του σκληροδέρματος γίνει πολύ σοβαρή τότε το φαινόμενο Reynaud εμφανίζεται με ουλές, ήπια γάνγρενα και αυτοακρωτηριασμούς των δαχτύλων του χεριού και του ποδιού. Φαρμακολογικά χρησιμοποιούνται για το φαινόμενο Reynaud ανταγωνιστές του ασβεστίου. Για τους ακρωτηριασμούς γίνεται συμπαθεκτομή.

Η ομοιοπαθητική στην περίπτωση του φαινομένου Reynaud, αρχικό σκοπό έχει να σταματήσει την περαιτέρω επιδείνωση της νόσου. Εάν συμβεί αυτό τότε ο επόμενος στόχος είναι να φέρει αυτόν τον πεσμένο οργανισμό σε ανώτερα επίπεδα υγείας με σκοπό την ολιστική θεραπεία του.

ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Είναι μια εκφυλιστική μυοσκελετική νόσος. Μετά την ηλικία των 60 ετών πάνω από το 60% του πληθυσμού έχει οστεοαρθρίτιδα σε κάποιες αρθρώσεις. Οι αρθρώσεις που πιο συχνά προσβάλλονται είναι τα ισχία, τα γόνατα, η σπονδυλική στήλη, ο καρπός, ο αγκώνας και ο ώμος. Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι ο προοδευτικά αυξανόμενος πόνος. Στην αρχή ο πόνος είναι ήπιος και διακεκομμένος αλλά αργότερα γίνεται σταθερός και δημιουργεί ανικανότητα. Ο πόνος σχεδόν πάντοτε βελτιώνεται με την ανάπαυση και χειροτερεύει με την κίνηση. Πολλές φορές υπάρχει δυσκαμψία, περιορισμός της αρθρικής κίνησης και νυχτερινός πόνος. Συχνός είναι επίσης ο τριγμός της επηρεασμένης άρθρωσης με ή χωρίς πόνο. Ο περιορισμός της άρθρωσης είναι η χειρότερη επιπλοκή της νόσου. Θεραπευτικά συστήνεται ξεκούραση, ενώ φαρμακολογικά συνταγογράφεται ασπιρίνη, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και κορτικοειδή. Όλα αυτά τα φάρμακα έχουν συχνές γαστρεντερολογικές παρενέργειες. Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις συστήνεται η χειρουργική επέμβαση.

Η ομοιοπαθητική θεραπεύει πλήρως τον πόνο της οστεοαρθρίτιδας σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Βελτιώνει την κίνηση της άρθρωσης και την δυσκαμψία. Εάν η ομοιοπαθητική θεραπεία συνδυαστεί με βελονισμό έχει άριστα αποτελέσματα.