ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

Καθώς οι γυναίκες μεγαλώνουν, η εμμηνόπαυση αποτελεί γεγονός στη ζωή τους. Εντούτοις, υπάρχουν πολλές παρανοήσεις σχετικά με αυτήν. Τον περασμένο αιώνα οι γυναικολόγοι πίστευαν ότι η εμμηνόπαυση κλονίζει το γυναικείο νευρικό σύστημα και αφαιρεί από τις γυναίκες την ατομική τους γοητεία.

Τέτοιου είδους εσφαλμένες απόψεις εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα. Ως αποτέλεσμα, πολλές γυναίκες φοβούνται και ανησυχούν για την προοπτική της εμμηνόπαυσης. Στην κοινωνία μας όπου δίνεται έμφαση στην νεανική εμφάνιση, η έναρξη των εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων προαναγγέλλει το απότομο τέλος της νεότητας και την έναρξη της γεροντικής ηλικίας. Έτσι ορισμένες γυναίκες έχουν φτάσει να φοβούνται την εμμηνόπαυση επειδή αυτή φαίνεται να αντιπροσωπεύει την αφετηρία μιας καινούριας, λιγότερο επιθυμητής περιόδου της ζωής.

Δημογραφικά στοιχεία στις ΗΠΑ προβλέπουν ότι ο αριθμός των εμμηνοπαυσιακών γυναικών θα αυξηθεί κατά 50 % την επόμενη 10ετία. Οι γυναίκες αυτές επιθυμούν να μάθουν σχετικά με τους κινδύνους για την υγεία, τις εξάψεις, τις αλλαγές στη διάθεση, τις ενοχλήσεις, τις σωματικές και συναισθηματικές αλλαγές.

Σε μερικές γυναίκες, το τέλος της έμμηνους ρύσης συμβαίνει ξαφνικά, τελειώνει μια περίοδος και ποτέ δεν εμφανίζεται η άλλη. Σε άλλες οι περίοδοι γίνονται ακανόνιστες, εμφανίζονται κατά διαστήματα που κυμαίνονται από 3 εβδομάδες έως 3 μήνες. Όταν περάσει ένας ολόκληρος χρόνος χωρίς να έχει η γυναίκα περίοδο, τότε μπορεί με βεβαιότητα να συμπεράνει ότι η εμμηνόπαυση συνέβη τον καιρό της τελευταίας της έμμηνους ρύσης.

Η κληρονομική προδιάθεση, κάποια αρρώστια, το άγχος, τα φάρμακα ή μια εγχείρηση μπορεί να επηρεάσουν το χρόνο εμφάνισής της. Η στατιστικές δείχνουν ότι στις γυναίκες που καπνίζουν, η εμμηνόπαυση εμφανίζεται νωρίτερα, ενώ στις υπέρβαρες γυναίκες εμφανίζεται αργότερα.

Οι ωοθήκες μιας γυναίκας από τη στιγμή της γέννησής της περιέχουν όλα τα ωάρια που θα έχει στη ζωή της και τα οποία αριθμούν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες. Στη διάρκεια κάθε εμμηνορυσιακού κύκλου ωριμάζουν από 20-1000 ωάρια. Στη συνέχεια ένα ή μερικές φορές περισσότερα από ένα απελευθερώνεται από την ωοθήκη και είναι διαθέσιμο για γονιμοποίηση. Τα άλλα ώριμα ωάρια σταδιακά παύουν να υπάρχουν. Επίσης σε συνάρτηση με τη διαδικασία ωρίμανσης του ωαρίου, τα επίπεδα ορμονών (οιστρογόνων και προγεστερόνης) αυξάνονται και μειώνονται σε κανονικά διαστήματα.

Καθώς μια γυναίκα ολοκληρώνει την 4^η δεκαετία της ζωής της, τα επίπεδα οιστρογόνων και προγεστερόνης αρχίζουν να μειώνονται είτε σταδιακά είτε ακανόνιστα και η απελευθέρωση του ωαρίου μπορεί να μην συμβαίνει πια σε κάθε κύκλο. Οι περίοδοι γίνονται λιγότερο τακτικές και συνήθως εμφανίζονται σε μεγαλύτερα διαστήματα. Η έμμηνος ρύση στη διάρκεια της περιόδου αλλάζει και γίνεται πότε πενιχρή και πότε άφθονη. Τελικά, δεν απελευθερώνονται πλέον άλλα ωάρια και οι περίοδοι σταματούν.

Η τελευταία έμμηνος ρύση είναι το αποκορύφωμα μιας διαδικασίας αλλαγών στα επίπεδα των ορμονών και στη λειτουργία των ωοθηκών η οποία μπορεί να έχει διάρκεια μέχρι και 10 χρόνια. Ωστόσο, οι ωοθήκες συνεχίζουν να παράγουν μικρότερα ποσοστά οιστρογόνων για 10-20 χρόνια μετά την εμμηνόπαυση. Τα επινεφρίδια παράγουν επίσης οιστρογόνα.

Οι ιστοί που είναι ευαίσθητοι στα οιστρογόνα ή εξαρτώνται από αυτά επηρεάζονται καθώς μειώνονται τα επίπεδα των οιστρογόνων. Οι εξάψεις πιστεύεται ότι προέρχονται από ορμονικές επιδράσεις στο μέρος του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Πιστεύεται ότι ο θερμορυθμιστής του σώματος ρυθμίζεται σε χαμηλότερες θερμοκρασίες και έτσι οι θερμοκρασίες που προηγουμένως ήταν ανεκτές ξαφνικά γίνονται πολύ υψηλές και το σώμα αρχίζει να προκαλεί εξάψεις και εφίδρωση για να δροσιστεί. Από όλες τις γυναίκες που έχουν εξάψεις οι μισές αρχίζουν να τις νιώθουν ενώ ακόμα έχουν φυσιολογική περίοδο, ξεκινώντας ήδη από την ηλικία των 40 χρόνων. Οι περισσότερες γυναίκες έχουν εξάψεις επί 2 χρόνια. Το ? των γυναικών έχει εξάψεις επί 5 χρόνια. Το 10 % των γυναικών έχουν εξάψεις για την υπόλοιπη ζωή τους. Άλλα συμπτώματα που έχουν οι γυναίκες περιλαμβάνουν τις νυχτερινές εφιδρώσεις την αϋπνία, την ακράτεια, τα ξαφνικά φουσκώματα, την υποκειμενική επιτάχυνση των παλμών, τα κλάματα χωρίς λόγο, τα ξεσπάσματα θυμού, τις ημικρανίες, την φαγούρα στο δέρμα καθώς και τα κενά της μνήμης.

Ακόμα πιο σοβαρά συμπτώματα είναι πιθανόν να εμφανιστούν σε γυναίκες οι οποίες εισέρχονται στο στάδιο της εμμηνόπαυσης απότομα ως αποτέλεσμα ακτινοβολίας, χημειοθεραπείας, ή χειρουργικής αφαίρεσης και των 2 ωοθηκών. Αυτές οι διαδικασίες μπορεί να προκαλέσουν ξαφνική πτώση στα επίπεδα των οιστρογόνων και συνεπώς την έναρξη των εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων.

Η ένταση και το είδος των συμπτωμάτων που παρουσιάζονται διαφέρουν σημαντικά από γυναίκα σε γυναίκα, ακόμα και σε γυναίκες που είναι συγγενείς. Αυτό συμβαίνει επειδή τα επίπεδα των ορμονών διαφέρουν από γυναίκα σε γυναίκα και μειώνονται με διαφορετικούς ρυθμούς. Επιπρόσθετα, οι γυναίκες έχουν διαφορετικά συναισθήματα, ανησυχίες, ικανότητες αντιμετώπισης προβλημάτων και προσδοκίες καθώς πλησιάζουν στην εμμηνόπαυση.

Η περίοδος της εμμηνόπαυσης συχνά συμπίπτει με άλλες πιεστικές καταστάσεις στη ζωή μιας γυναίκας, όπως είναι η φροντίδα για τους ηλικιωμένους γονείς, η ένταξή της στο εργατικό δυναμικό, το να βλέπει τα παιδιά να μεγαλώνουν και να φεύγουν από το σπίτι και άλλες προσαρμογές της μέσης ηλικίας. Αυτές οι πιέσεις μπορούν να προκαλέσουν σωματικά και συναισθηματικά συμπτώματα, που περιλαμβάνουν την απώλεια της μνήμης, την ελαττωματική προσοχή, το άγχος, την οξυθυμία και την κατάθλιψη τα οποία μπορεί εσφαλμένα να αποδοθούν στην εμμηνόπαυση.

Η ομοιοπαθητική θεραπεία όμως, δεν θεωρεί ότι η εμμηνόπαυση ότι είναι το τέλος της αναπαραγωγικής ζωής της γυναίκας. Ισορροπεί τη διάθεσή της καθώς και τους μηνιαίους ορμονικούς της κύκλους. Παρατείνει το εσωτερικό ρολόι του σώματός της και συνεχίζεται η έμμηνος ρύση της. Η γυναίκα νιώθει σιγουριά για τον εαυτό της και τη ζωή της, κερδίζει τη χαμένη αυτοεκτίμισή της, τη θηλυκότητά της και το ενδιαφέρον της για το σεξ. Με αυτήν τη θεραπεία η περίοδος της εμμηνόπαυσης γίνεται αποδεκτή ως ένα ευχάριστο μεταβατικό στάδιο στη ζωή ενώ αυτές οι γυναίκες σπάνια παραπονιούνται για εμμηνοπαυσιακά συμπτώματα. Αναμφίβολα αυτές οι γυναίκες χαίρονται την ελευθερία τους, απαλλάσσονται από φόβους που έχουν σχέση με το γήρας και το θάνατο και ασχολούνται με τα ενδιαφέροντά τους. Με αυτήν τη θεραπεία καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η εμμηνόπαυση δεν είναι ασθένεια γιατί αναζωογονείται η δημιουργικότητά τους και ισορροπείται ο συναισθηματικός τους κόσμος.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και η θεραπεία αποκατάστασης των οιστρογόνων που όμως φέρνει σημαντικές μακροχρόνιες παρενέργειες. Η απόφαση για το αν θα χρησιμοποιηθεί ή όχι θεραπεία για την αποκατάσταση των ορμονών, η ομοιοπαθητική πρέπει να βασίζεται στην αξιολόγηση των περιστάσεων, της υγείας και του οικογενειακού ιστορικού της κάθε γυναίκας. Το σίγουρο είναι ότι από μόνη της η κάθε γυναίκα δεν μπορεί να επαναφέρει σε ισορροπία την απορυθμισμένη κατάσταση της εμμηνόπαυσης.

Η ομοιοπαθητική είναι μια σημαντικά αποτελεσματική και χωρίς παρενέργειες λύση.

ΚΑΡΑΛΟΙΖΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ

ΟΓΛ 3

2410 283752