ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

• Πυρετός

Είναι μια από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής περίθαλψης στην παιδιατρική. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι γονείς έχουν φοβία πυρετού. Το 63% φοβούνται ότι ο πυρετός θα προκαλέσει κάποια βλάβη, το 18% νομίζουν πως η βλάβη θα εντοπισθεί στον εγκέφαλο, το 34% πως πυρετός πάνω από 38,9 έχει σοβαρά επακόλουθα, ενώ το 6% πιστεύει πως ο πυρετός θα συνεχίσει να ανέρχεται μέχρι 43,3 αν δεν χορηγηθούν αντιπυρετικά. Οι συνέπειες της φοβίας του πυρετού είναι η διαταραχή του ύπνου των παιδιών και των γονιών, από την συχνή θερμομέτρηση και χορήγηση αντιπυρετικών με αυξημένη πιθανότητα δηλητηρίασης από τα τελευταία. Από τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη ενημέρωσης των γονιών ότι ο πυρετός σπάνια προκαλεί επιπλοκές. Η φυσιολογική θερμοκρασία μπορεί να κυμαίνεται από 36,1 έως 38,0. Στην εκτίμηση της θερμοκρασίας θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν πως ορισμένες καταστάσεις όπως υπερβολικό ντύσιμο, ζεστός καιρός, σωματική κόπωση αυξάνουν την θερμοκρασία μέχρι 38,5. Η συχνότερη αιτία πυρετού στις παιδικές ηλικίες είναι οι ιοικές λοιμώξεις. Η υποχώρηση του πυρετού συμπίπτει με την υποχώρηση της νόσου. Στις ιοικές λοιμώξεις ο πυρετός δεν υπερβαίνει τους 40 βαθμούς και συνήθως διαρκεί 2-3 μέρες. Η καλύτερη περίοδος της μέρας για την μέτρηση του πυρετού είναι το πρωί. Πρέπει όμως να κατανοηθεί πως ο πυρετός δεν είναι ασθένεια αλλά σύμπτωμα. Με αυτήν την έννοια ο πυρετός είναι χρήσιμος γιατί ελαττώνει την παραγωγή μικροβιακών τοξινών, σκοτώνει μικρόβια ευαίσθητα σε υψηλές θερμοκρασίες του σώματος, αυξάνει τις αμυντικές λειτουργίες του οργανισμού καθώς επίσης συμβάλει και στην άμυνα κατά των νεοπλασιών. Ο πυρετός δεν προκαλεί βλάβες ούτε στον εγκέφαλο αλλά ούτε σε άλλα όργανα. Κατά την διάρκεια του πυρετού πρέπει να χορηγούνται άφθονα υγρά, να περιορίζονται οι δραστηριότητες και να αποφεύγεται το υπερβολικό ντύσιμο. Πρέπει να γίνει σαφές στους γονείς ότι τα αντιπυρετικά ελαττώνουν για λίγο την θερμοκρασία αλλά δεν την επαναφέρουν στα φυσιολογικά επίπεδα. Παρόλαυτά η διάρκεια της αντιπυρετικής αγωγής δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 3 ημέρες.

Η ομοιοπαθητική έχει την δυνατότητα να επαναφέρει την φυσιολογική θερμοκρασία του παιδιού θεραπεύοντάς το ταυτόχρονα επειδή απλούστατα ισχυροποιεί το ανοσοποιητικό του σύστημα. Η διάρκεια επαναφοράς της φυσιολογικής θερμοκρασίας στις οξείες καταστάσεις όπως ο πυρετός είναι 4 ώρες. Εάν η λοίμωξη είναι πολύ σοβαρή η αποκατάσταση δεν ξεπερνάει τις 2 ημέρες.

• Βήχας

Ο βήχας είναι ένα από τα συχνότερα προβλήματα στην παιδιατρική, ενώ οι γονείς ζητούν αιτιολογική και θεραπευτική αντιμετώπιση. Τις περισσότερες φορές οι ασθένειες που προκαλούν βήχα συνήθως αυτουποχωρούν. Όμως ο βήχας προκαλεί έντονη ανησυχία στους γονείς. Ο βήχας λοιπόν είναι ένας έντονος σπασμός των πνευμόνων που σκοπό έχει να αφαιρέσει εκκρίσεις και ξένες ουσίες. Ο βήχας διακρίνεται σε οξύ βήχα που προκαλούν οι λοιμώξεις και σε χρόνιο βήχα που προκαλείται κυρίως από αλλεργίες. Οι λοιμώξεις και το βρογχικό άσθμα είναι οι αιτίες που προκαλούν συχνότερα βήχα στην παιδική ηλικία. Οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο βήχας στα παιδιά δεν προκαλεί βλάβη, είναι ένας προστατευτικός μηχανισμός, και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Η χορήγηση των υγρών βελτιώνει σημαντικά τον βήχα, επειδή ρευστοποιούνται οι εκκρίσεις. Η διάρκεια του βήχα σπάνια υπερβαίνει τις 7 ημέρες στα παιδιά. Προσοχή! Τα αντιβηχικά δεν πρέπει να χορηγούνται σε βρέφη κάτω των 4 μηνών. Στην ομοιοπαθητική έχουν μεγάλη σημασία για την θεραπεία του βήχα μικρά συμπτώματα που τις περισσότερες φορές περνούν απαρατήρητα από τους γονείς. Μεγάλη σημασία στην ομοιοπαθητική έχει η εντονότερη χρονική εκδήλωση του βήχα, δηλαδή εάν ο βήχας χειροτερεύει το πρωί μόλις ξυπνήσει το παιδί, το βράδυ μόλις πάει να κοιμηθεί ή αφού κοιμηθεί ή λίγο πριν ξυπνήσει. Μεγάλη ρόλο παίζει επίσης η θερμοκρασία δηλαδή εάν ο βήχας χειροτερεύει σε ζεστό, σε κρύο περιβάλλον ή σε υγρασία. Ανάλογα λοιπόν με τις πληροφορίες που δίνουν οι γονείς επιλέγεται το σωστό ομοιοπαθητικό φάρμακο και ο βήχας θεραπεύεται σε σύντομο χρονικό διάστημα.

• ΩΤΑΛΓΙΑ

Ο πόνος στο αυτί είναι από τα συχνότερα προβλήματα στην παιδική ηλικία και στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται την νύχτα. Ο πόνος συνήθως αντιμετωπίζεται με την χορήγηση παυσίπονου. Οι ωταλγίες προκαλούν σοβαρό και συνεχή πόνο και συνήθως συνοδεύονται από πυρετό. Στο 80% των περιπτώσεων οφείλεται σε πυώδη ωτίτιδα. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για εξωτερική ωτίτιδα δηλαδή μια φλεγμονή του έξω ακουστικού πόρου. Συνήθως αντιμετωπίζεται με αντιβίωση, η οποία όμως δεν θεραπεύει μόνιμα και τις περισσότερες φορές τα επεισόδια ωτίτιδας επαναλαμβάνονται. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι α) το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού είναι αδύνατο και β) τα μικρόβια έχουν την τάση να μεταλλάσσονται και να υπάρχει ανάγκη ισχυρότερης αντιβίωσης. Για την θεραπεία της ωτίτιδας στην ομοιοπαθητική έχει μεγάλη σημασία η θέση της εκδήλωσης της δηλαδή εάν αφορά το δεξιό ή το αριστερό αυτί, εάν μυρίζει άσχημα το στόμα του παιδιού ή εάν ο πόνος βελτιώνεται όταν π.χ. πίνει νερό. Όταν οι γονείς δώσουν αυτές τις σαφείς πληροφορίες με την ομοιοπαθητική ο πόνος στην οξεία φάση της ωτίτιδας εξαφανίζεται μέσα σε 4 ώρες.

• ΟΞΕΙΑ ΔΙΑΡΡΟΙΑ

Είναι το συχνότερο πρόβλημα της παιδικής ηλικίας αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αυτοιάσιμη. Διάρροια είναι η αύξηση της συχνότητας των κενώσεων, του περιεχομένου σε νερό, πάντα σε σύγκριση με την σύσταση των προηγούμενων κενώσεων του παιδιού. Τα βρέφη που θηλάζουν συνήθως έχουν μια κένωση σε κάθε θηλασμό. Στα μεγαλύτερα παιδιά η συχνότητα των κενώσεων μπορεί να κυμαίνεται από μια ή περισσότερες την ημέρα ή μια μόνο μετά από μέρες. Η οξεία διάρροια είναι συνήθως το αποτέλεσμα ιοικής εντερίτιδας και παρουσιάζεται χωρίς ή με χαμηλό πυρετό, εμετούς και συχνές υδαρείς εκδηλώσεις. Η παρουσία δακρύων και σιέλου κα απουσία δίψας δείχνουν πως υπάρχει καλή ενυδάτωση. Η απουσία τους μαζί με ξηρή γλώσσα είναι ένδειξη αφυδάτωσης. Εκτός από την συχνότητα και την ποσότητα των κενώσεων εκτιμάται η ποσότητα και η συχνότητα των ούρων που είναι ένας καλός δείκτης ενυδάτωσης του παιδιού.

ΠΡΟΣΟΧΗ : Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών συχνά οδηγεί στην αύξηση της συχνότητας της διάρροιας.

Το συχνό πλύσιμο των χεριών είναι η απλούστερη, φθηνότερη αποτελεσματικότερη και εύκολη μέθοδος προφύλαξης από τις διάρροιες.

Παραδοσιακά η θεραπεία περιλαμβάνει υγρά και δίαιτα για 24-48 ώρες και σταδιακή επάνοδο στην κανονική δίαιτα.

Η ομοιοπαθητική αποκαθιστά σε πολύ σύντομο χρόνο τις διάρροιες της παιδικής ηλικίας.

Η Ayurveda προσφέρει οδηγίες διατροφής του παιδιού για την αντιμετώπιση της διάρροιας προσαρμοσμένες στην κάθε εποχή του έτους αλλά και στην ιδιοσυγκρασία του παιδιού σας.

• ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ

Είναι κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ολιγάριθμες κενώσεις και σκληρά κόπρανα που δύσκολα αποβάλλονται. Είναι γνωστό ότι τα παιδιά που θηλάζουν έχουν 1-7 μαλακές κενώσεις την ημέρα. Αντίθετα τα παιδιά που τρέφονται με γάλα αγελάδας έχουν συνήθως 1-2 κενώσεις την ημέρα. Μπορεί όμως ένα βρέφος που θηλάζει να έχει μια κένωση κάθε 4-5 ημέρες χωρίς να είναι άρρωστο ή να έχει δυσκοιλιότητα. Μεγαλύτερη βέβαια σημασία από τον αριθμό και την σύσταση των κενώσεων, έχει η ποιότητα της καθημερινής ζωής και η ζωντάνια του παιδιού.

Δεν είναι λίγες οι φορές που μόνο η αύξηση της ζάχαρης στο γάλα του παιδιού ή η χορήγηση υγρών σε μορφή φρούτων, και η συμπλήρωση του διαιτολογίου με χορταρικά και φρούτα επαναφέρει τις κενώσεις στο φυσιολογικό ρυθμό τους. Τα φρούτα και τα λαχανικά που θα πρέπει να αποφεύγει ένα παιδί με χρόνια δυσκοιλιότητα είναι : μπανάνες, μήλο, αχλάδια, πεπόνι, καρότα και λάχανα. Τα λαχανικά με μεγάλα πράσινα φύλλα, όπως μαρούλι, αντίδια, σπανάκι καθώς και τα ακατέργαστα σιτηρά (μαύρο ψωμί) κινητοποιούν το έντερο. Τα δαμάσκηνα και ο χυμός από δαμάσκηνα έχουν ευεργετική δράση σε πάρα πολλά παιδιά με χρόνια δυσκοιλιότητα.

ΠΡΟΣΟΧΗ : Κλύσματα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της χρόνιας δυσκοιλιότητας παρά μόνον όπου άλλά μέτρα έχουν αποτύχει.

Τόσο η ομοιοπαθητική όσο και η ayurveda (οδηγίες σωστής διατροφής ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του παιδιού) συμβάλουν επιτυχώς στην ομαλή λειτουργικότητα του εντέρου.

• ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ

Είναι μια ομάδα παθολογικών καταστάσεων, που έχουν σαν κοινό γνώρισμα την παρουσία σημαντικού αριθμού μικροβίων στα ούρα.

*Κυστίτιδα είναι η φλεγμονή της ουροδόχου κύστεως που παρουσιάζεται με πόνο και συχνοουρία. Το παιδί είναι απύρετο και σε ορισμένες περιπτώσεις συνυπάρχει αιματουρία. Η συνηθισμένη θεραπεία είναι η αντιβίωση και μάλιστα μετά από αντιβιόγραμμα, στοχεύοντας έτσι το συγκεκριμένο μικρόβιο.

Στην ομοιοπαθητική δεν έχει καμία απολύτως σημασία πιο από τα πολλά μικρόβια προκάλεσε την λοίμωξη. Η ομοιοπαθητική θεωρεί ότι το παιδί έπαθε την ουρολοίμωξη επειδή έχει ένα αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο τα ομοιοπαθητικά φάρμακα το ισχυροποιούν, και το παιδί μετά την προστασία της ομοιοπαθητικής δεν παθαίνει ξανά ουρολοίμωξη. Αντίθετα με την αντιβίωση σκοτώνονται προσωρινά τα μικρόβια, όμως αυτά επανέρχονται δριμύτερα με αποτέλεσμα όχι μόνο το παιδί να παθαίνει συχνά ουρολοιμώξεις αλλά από τις λοιμώξεις της κύστεως αρχικά, να καταλήγει να κάνει πυελονεφρίτιδες δηλαδή σοβαρότερες λοιμώξεις.

*Πυελονεφρίτιδα είναι η διασπορά των μικροβίων στο νεφρό και στους κάλυκες του νεφρού. Τα συμπτώματα είναι αδιαθεσία, ρίγος, υψηλός πυρετός, πόνος και συχνά πυρετός. Ο όρος πυελονεφρίτιδα χρησιμοποιείται για να δηλώσει την ελάττωση του μεγέθους των νεφρών ή την ανάπτυξη ουλώδους ιστού. Και στην πυελονεφρίτιδα η θεραπεία επιλογής είναι η αντιβίωση μετά από καλλιέργεια.

Η ομοιοπαθητική διαφωνεί με αυτόν τον τρόπο αντιμετώπισης διότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων καταλήγει στην υδρονέφρωση του νεφρού αρχικά, και μακροχρόνια στην ενήλικη ζωή σε ανεπάρκεια του νοσούντος νεφρού. Αντιμετωπίζοντας την πυελονεφρίτιδα με την ομοιοπαθητική η λοίμωξη παίρνει κατιούσα φορά δηλαδή από τον νεφρό προς την κύστη και την ουρήθρα, το αντίθετο δηλαδή που συμβαίνει με την αντιβίωση (ανιούσα φορά από την ουρήθρα, κύστη προς το νεφρό). Με απλά λόγια ξεκινώντας ομοιοπαθητική στην περίπτωση της πυελονεφρίτιδας θα παρατηρήσουμε να συμβεί μια λοίμωξη αρχικά στην κύστη ή την ουρήθρα και τέλος το παιδί θα θεραπευτεί μόνιμα και ολοκληρωτικά χωρίς να του συμβούν ξανά στην ζωή του υποτροπές.

• ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ

Είναι φλεγμονή του κεντρικού νευρικού συστήματος, των μηνίγγων και του εγκεφάλου που προκαλείται από ιούς και μικρόβια. Η συχνότητά της είναι αρκετά υψηλή και συνοδεύεται από άρνηση της τροφής, λήθαργος, πυρετός, εμετοί, διάρροιες και σπασμοί. Τα παιδιά αυτά δίνουν την εντύπωση μεθυσμένου, δηλητηριασμένου ή ατόμου που χρησιμοποιεί ναρκωτικά. Η θεραπεία γίνεται και σε αυτήν την περίπτωση με συνδυασμό αντιβιοτικών ακόμα και στην περίπτωση της ιογενούς μηνιγγίτιδας. Παρόλ’αυτά η θνησιμότητα κυμαίνεται από 5-15%.

Η ομοιοπαθητική και σε αυτήν την σοβαρή λοίμωξη του νευρικού συστήματος θεραπεύει πλήρως σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ανεξάρτητα από την αιτία που προκαλεί την νόσο. Για την επιλογή του σωστού ομοιοπαθητικού φαρμάκου παίζουν ρόλο η θερμοκρασία του κεφαλιού, των άκρων, η κατάσταση της γλώσσας, η αναστάτωση ή ο φόβος. Αφού το παιδί πάρει το ομοιοπαθητικό φάρμακο, ο πυρετός θα συνεχιστεί για μερικές ώρες, και μετά θα αρχίσει να μειώνεται σταδιακά. Με την λήψη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου εξαφανίζεται και η παραμικρή περίπτωση θνησιμότητας.

• ΒΡΟΓΧΙΚΟ ΑΣΘΜΑ

Είναι η συχνότερη χρόνια αναπνευστική πάθηση στην παιδική ηλικία. Τα αγόρια φαίνεται να προσβάλλονται περισσότερο από τα κορίτσια μέχρι την ηλικία των 10 ετών. Μεταγενέστερα παρουσιάζεται με την ίδια συχνότητα και στα δύο φύλα. Η εμφάνισή του αυξάνει την άνοιξη και το φθινόπωρο. Το βρογχικό άσθμα στην παιδική ηλικία είναι μια αλλεργική εκδήλωση που προκαλεί σπασμό στους βρόγχους. Την εμφάνιση, την επιδείνωση ή την παράταση των συμπτωμάτων του βρογχικού άσθματος προκαλούν συχνότερα οι αναπνευστικοί ιοί και λιγότερο η κούραση, οι αλλαγές του καιρού, οι μυρουδιές, οι καπνοί, η ψυχική ένταση και τα φάρμακα όπως η ασπιρίνη. Δεν υπάρχον ενδείξεις πως τα μικρόβια προκαλούν βρογχικό άσθμα. Χρόνιος βήχας εμφανίζεται τις βραδινές αλλά και τις πρωινές ώρες. Η θεραπεία του βρογχικού άσθματος γίνεται με βρογχοδιασταλτικά που σκοπό έχουν να χαλαρώσουν προσωρινά τους σπασμούς των βρόγχων. Συμπληρωματικά χρησιμοποιούνται κορτικοειδή σε αεριοποιημένη αλλά και εναίσιμη μορφή η οποία μακροχρόνια προκαλεί ανεπιθύμητες παρενέργειες στο παιδί. Τέλος χρησιμοποιείται η ανοσοθεραπεία η οποία είναι η χορήγηση εμβολίων ενάντια στα υπεύθυνα αλλεργιογόνα. Παρά την μεγάλη διάρκεια αυτής της θεραπείας (περίπου 3 χρόνια), είναι μια αποτυχημένη θεραπεία γιατί προκαλεί μόνο αρχική βελτίωση των συμπτωμάτων επειδή καταστέλλει την φυσιολογική ανοσοποιητική αντίδραση. Μετά την ολοκλήρωσή της επιστρέφουν δριμύτερες οι κρίσεις του βρογχικού άσθματος.

Η ομοιοπαθητική προσφέρει πλήρη θεραπεία του βρογχικού άσθματος της παιδικής ηλικίας απλά ενδυναμώνοντας το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών. Όταν το παιδί αποκτήσει ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα σταματούν και οι ασθματικές υποτροπές.

• ΝΕΑΝΙΚΗ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Είναι νόσημα του κολλαγόνου (ινώδης ουσία που αποτελεί το κύριο συστατικό του συνδετικού ιστού). Χαρακτηριστικό της νόσου είναι η φλεγμονή της άρθρωσης και η αύξηση του αρθρικού υγρού. Στα αρχικά στάδια ο πόνος είναι έντονος και περιορισμένος σε μια άρθρωση. Οι μορφές που μπορεί να πάρει αυτήν η νόσος είναι διαφορετικές όπως η ολιγοαρθρίτιδα δηλαδή η προσβολή μέχρι 5 αρθρώσεων, η πολυαρθρίτιδα που αφορά τις περισσότερες αρθρώσεις, και η συστηματική μορφή που προσβάλει και άλλα όργανα εκτός από τις αρθρώσεις. Η θεραπεία γίνεται με αντιφλεγμονώδη φάρμακα που όμως δεν προσφέρουν τίποτα το ιδιαίτερο στην εξέλιξη της νόσου. Η πρόγνωση για τα παιδιά με θετικό ρευματοειδή παράγοντα είναι μόνιμες βλάβες των αρθρώσεων και αναπηρία στο 50% των περιπτώσεων. Το 80% των παιδιών με αρνητικό ρευματοειδή παράγοντα συνήθως δεν αναπτύσσει επιπλοκές..

Η ομοιοπαθητική στα παιδιά με οποιαδήποτε μορφή αυτής της νόσου μπορεί να βελτιώσει σημαντικά το επίπεδο της υγείας τους από την αποφυγή των επιπλοκών μέχρι και την πλήρη αποκατάσταση της υγείας τους. Το σημαντικότερο στην θεραπευτική τους πορεία είναι ότι το παιδί πρέπει να ξεκινήσει ομοιοπαθητική θεραπεία το συντομότερο μετά την διάγνωση της νόσου. Πρέπει εδώ να κατανοήσουν οι γονείς πώς όσο χάνουν χρόνο με άλλες θεραπείες τόσο δημιουργούνται ανατομικές βλάβες στις αρθρώσεις που θα είναι μετά δύσκολο να αποκατασταθούν.

• ΑΤΟΠΙΚΗ ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ (ΕΚΖΕΜΑ)

Είναι μια συχνή δερματική κατάσταση που συνοδεύεται από έντονο κνησμό, ερυθεματώδες εξάνθημα με υποδόριες φυσαλίδες, υγρή επιφάνεια και λέπια. Είναι η συχνότερη δερματική πάθηση της παιδικής ηλικίας. Η εμφάνισή της συνδέεται με την εισαγωγή γάλακτος αγελάδας στην δίαιτα του παιδιού ή διαφόρων άλλων τροφών, ιδιαίτερα αυγού, χυμού πορτοκαλιού, ξηρών καρπών, ψαριού, κρέατος και άλλων. Αρχικά η βλάβη της ατοπικής δερματίτιδας στην βρεφική ηλικία εντοπίζεται στα μάγουλα, και χαρακτηρίζεται από ερυθρότητα, λέπια και υποδόριες φυσαλίδες που όταν σπάσουν, δίνουν την εντύπωση βρεγμένης επιφάνειας. Εκτός από τα μάγουλα η ατοπική δερματίτιδα εντοπίζεται στο τριχωτό της κεφαλής καθώς και σε άλλα μέρη όπως ο αυχένας και πίσω από τα αυτιά. Το χαρακτηριστικό της ατοπικής δερματίτιδας είναι η παρουσία του έντονου κνησμού. Εκτός από τον κνησμό το δέρμα είναι πάντοτε ξηρό. Θεραπευτικά το δέρμα θα πρέπει να ενυδατώνεται και να αποφεύγεται ο ερεθιστικός ιματισμός. Φαρμακολογικά χρησιμοποιούνται κορτικοειδή και αντιβίωση που όμως απλά καταπιέζουν την νόσο, χωρίς να την θεραπεύουν ποτέ.

Η ομοιοπαθητική θεραπεύει πλήρως αυτό το νόσημα σε πολύ σύντομο χρόνο απλά ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού.

• ΣΜΗΓΜΑΤΟΡΡΟΙΚΗ ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ

Είναι μια χρόνια υποτροπιάζουσα φλεγμονώδη αντίδραση του δέρματος που εμφανίζεται περισσότερο στο τριχωτό της κεφαλής και σε μέρη του σώματος που τρίβονται, όπως η βουβωνική χώρα, η περιγεννητική χώρα και πίσω από τα αυτιά. Η απουσία του κνησμού την διαφοροποιεί από την ατοπική δερματίτιδα. Η θεραπεία γίνεται με την χρήση κορτικοειδών. Όταν όμως η νόσος εξαπλώνεται σε μεγάλες επιφάνειες, τα κορτικοστεροειδή θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με μεγάλη προσοχή, διότι η απορρόφησή τους θα καθυστερήσει την ανάπτυξη του παιδιού και θα ελαττώσει την λειτουργία των επινεφριδίων.

Η ομοιοπαθητική θεραπεύει πλήρως το παιδί από αυτήν την νόσο χωρίς να μένει το παραμικρό σημάδι που να θυμίζει την ύπαρξή της.

• ΨΩΡΑ

Είναι μια εξαιρετικά μολυσματική αρρώστια του δέρματος που εκδηλώνεται με έντονο κνησμώδες εξάνθημα. Διάχυτη ήταν η εντύπωση ότι η ψώρα είχε εξαφανιστεί και αποτελούσε ιστορικό γεγονός συνδεόμενο με τους πολέμους, την φτώχεια και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η αλήθεια όμως είναι πως η ψώρα προσβάλλει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας και κοινωνικού στρώματος. Η μετάδοση γίνεται από άτομο σε άτομο μετά από στενή επαφή, ή σπανιότερα από μολυσμένο ρουχισμό ή κλινοσκεπάσματα. Η πάθηση χαρακτηρίζεται από έντονο κνησμώδες εξάνθημα. Η εντόπιση του εξανθήματος είναι οι πτυχές του δέρματος, ιδιαίτερα οι μεσοδακτύλιες, οι καμπτικές επιφάνειες του καρπού, οι εκτατικές επιφάνειες των αγκώνων, οι πρόσθιες πτυχές της μασχάλης, γύρω από τις θηλές του μαστού, στον ομφαλό, στο πέος και στα κατώτερα μέρη των γλουτών. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ψώρας είναι η αύξηση της έντασης του κνησμού τις νυχτερινές ώρες. Η συμβατική θεραπεία είναι τα ακαριδοκτόνα τα οποία επαναλαμβάνονται πολλές φορές γιατί ο κνησμός συνεχίζεται και εμφανίζονται καινούργιες δερματικές βλάβες.

Με την ομοιοπαθητική η νόσος αποκαθίσταται πλήρως και το δέρμα επανέρχεται στην φυσιολογική του κατάσταση.